WRC2 Rally Japan 2022 - Review

Grégoire Munster en Louis Louka (Hyundai i20 N Rally2) hebben zondagochtend voor een ware stunt gezorgd. Het duo won na een masterclass in de regen zowel WRC2 als WRC Junior en eindigden uiteindelijk als zevende algemeen in de Rally van Japan. Voor Munster en Louka, die al enkele jaren de steun van Hyundai Belux en Hyundai Motorsport Customer Racing, is het zijn mooiste zege uit zijn nog jonge carrière.

En dan te zeggen dat de Rally van Japan slecht begon voor het Hyundai-duo. In de openingsrit raakten ze op koude banden een borduur. Met een handvol seconden achterstand ging het richting servicepark waar de schade hersteld kon worden en de wagen rijklaar gemaakt werd voor de eerste volledige wedstrijddag. “Vrijdagochtend moet zowat de meest bizarre dag zijn die we ooit hebben meegemaakt. Van de drie ritten werd er één niet gereden. In de twee andere KP’s kregen we telkens een rode vlag. Vrijdagnamiddag reden we meteen de derde tijd in WRC2 en waren we slechts 3.3 sec trager dan Lindholm en 0.3 sec sneller dan de officiële Hyundai van Suninen. De auto voelde goed aan, de nota’s waren goed. De omstandigheden waren verraderlijk en verschrikkelijk moeilijk. Met de vierde plaats in WRC2 en de derde in WRC2 Junior was ik tevreden”, blikt Grégoire Munster terug.

Op zaterdag deed Grégoire Munster het met drie keer de derde tijd en twee keer de tweede tijd in WRC2 uitstekend. “Eigenlijk hebben we zeer constant gereden zonder ook maar één fout te maken. De wagen voelde goed aan. We hadden een beetje last van onderstuur maar onze BMA-mecaniciens en ingenieurs vonden een oplossing die volledig aansloot bij onze rijstijl waardoor we toch konden pushen.”

Zondagochtend moest er een bandenkeuze gemaakt worden voor de vijf resterende ritten. “Er waren twee mogelijkheden”, begint Grégoire Munster zijn analyse. “Mogelijkheid één was een mix van harde en zachte banden en twee regenbanden in de koffer. Mogelijkheid twee was vertrekken met vier harde banden en twee regenbanden in de koffer. Wij kozen, net als Suninen, voor mogelijkheid één. Lindholm en Pajari kozen de tweede optie. Toen het begon te regenen werden de banden kruislings gemonteerd en werden de harde rubbers vervangen door regenbanden.”

Eéns de banden gemonteerd, de helm op het hoofd was er focus. “Het doel was om onze derde plaats te behouden. Als het zou meezitten dan konden we Pajari misschien gaan halen”, doet Grégoire Munster zijn verhaal. “Tot daar de theorie. Eens we onderweg waren in de 21.59 km lange rit voelde ik zoveel vertrouwen dat ik ongelofelijk gepusht heb. Laat ons zeggen dat we niet op 100 maar op 101% aan het rijden waren. Ja, we hebben risico’s genomen. Ja, we hebben meer dan één keer geluk gehad. Toen ik aan de finish kwam vertelde de journalist van WRC me dat we aan de leiding stonden in WRC2. Ik kon het nauwelijks geloven. Maar het meest spannende moment moest toen nog komen. Suninen ging na ons van start op identiek dezelfde banden. We hebben ons even aan de kant van de weg gezet en vol spanning afgewacht tot wij online zijn tijd zagen. En niet te geloven, maar hij was 20.7 sec trager. Pajari en de toekomstig wereldkampioen Lindholm volgend op meer dan één minuut. Het was niet te vatten. In de laatste rit hebben we op 90% gereden en hebben we het afgemaakt.”

En zo winnen Grégoire Munster en Louis Louka WRC2 en WRC2 Junior in de Rally van Japan. “Weet je, het dringt nog niet door. Het is niet te vatten. Als kind wil je op een dag in een rallywagen stappen. En dan komt die dag dat je, totaal onverwacht, WRC2 wint in de slotwedstrijd van het WRC2022. Je verslaat Suninen én wereldkampioen Lindholm. We maakten de juiste bandenkeuze en daardoor zat het op dat vlak mee. Maar we moesten die rit wel overleven. Komt daarbij dat we een heel regelmatige rally hebben gereden. Ik ben ongelofelijk tevreden. Ik kan geen andere woorden vinden. Ik zou dit niet gedaan hebben zonder mijn copiloot. Dit was onze moeilijkste rally samen. Maar we hebben het fantastisch gedaan. Ik wil ook mijn familie danken voor alle inspanningen die ze gedaan hebben zodat we hier konden aanwezig zijn. En niet te vergeten mijn mecaniciens die de wagen na afloop van de eerste rit repareerden. En dan is er nog iemand die nu aan het kijken is die zal weten dat deze boodschap voor hem is: dankjewel”, besluit Grégoire Munster.